lustre

Veire tanben : lustra

Occitan

Etimologia

(nom 1) Del latin lustrum « sacrifici purificatòri practicat cada cinq ans ».

(nom 2) Per l’italian lustro « treslús », de lustrare, influenciat pel francés lustre

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈlystɾe/, /ˈlystɾe/

provençau /ˈlystʀe/, /ˈlystʀe/

Sillabas

lus|tre

Declinason

Declinason
Dialècte : • Lengadocian, gascon • Provençau
Singular	Plural
lustre	lustres
[ˈlystɾe ˈlystʀe]	[ˈlystɾe ˈlystʀe]

Nom comun 1

lustre masculin

1. (Antiquitat romana) Epòca de la ceremonia de cens que´tornava cada cinq ans e pendent que òm aspergissiá lo pòble roman amassat amb de l’aiga lustrala.
2. (Antiquitat romana) Sacrifici expiatòri qu'endeveniá al periòde del cens.
3. (per analogia) Temporada de cinq ans.
4. (per analogia, familiar) Temporada longa.

Parents

• lustracion
• lustral

Sinonims

Temporada de cinq ans

• quinquennat / quinquenat

Traduccions

alemand: Jahrfünft (de), Lustrum (de) (isròria) anglés: luster (en) (EUA), lustre (en) (RU) basc: catalan: lustre (ca)

espanhòl: lustro (es) francés: lustre (fr) italian: lustro (it) portugués: lustro (pt)

Nom comun 2

lustre masculin

Lustre montgolfièra de pendelòtas.

1. Treslús que l’òm dona a un objècte, en lo polissent o utilisant d'aiga o de mixtura.
   1. (per extension) La quita mixtura utilizada per l'aliscatge.
   2. (per extension) L’esplendor que dona l'ornament, la beutat, lo meriti, la dignitat, etc.
2. Aparelh d’esclairatge, de cristal, de bronze, de fusta, etc., amb diferentas brancas, qu’òm penja al plafon.

Sinonims

Treslús d'un objècte

• brilhança

Aparelh d'esclairatge

• lampesièr
• lumenièr
• luminari

Parents

• lustrar
• lustraria
• lustratge
• lustrina

Parents

• illustre

Traduccions

brilhança, esplandor
alemand: Glanz (de), Pracht (de) (figurat) anglés: polish (en), shine (en), gloss (en), lustre (en) (tg figurat) basc: catalan: lluste (ca)	espanhòl: lustre (es), abrillantador (es) (mixtura) francés: lustre (fr) italian: lustro (it) portugués: lustro (pt)

Forma de vèrb

lustre

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de lustrar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de lustrar

Anglés

Etimologia

(nom 1) Del latin lustrum « sacrifici purificatòri practicat cada cinq ans ».

(nom 2) Per l’italian lustro « treslús », de lustrare, influenciat pel francés lustre

Prononciacion

/ˈlʌstə/, /ˈlʌstə/

Sillabas

lus|tre

Declinason

Declinason
Singular	Plural
lustre	lustres

Nom comun 1

lustre RU, (EUA: luster)

1. (antiquitat) lustre ^(oc)

Nom comun 2

lustre RU, (EUA: luster)

1. (mineralogia) Esclat d'un mineral
2. (lustraria) Pendelòta
3. (figurat) Esplandor

Catalan

Etimologia

Del latin lustrum « sacrifici purificatòri practicat cada cinq ans ».

Prononciacion

Central, Balearic /ˈlustɾə/, /ˈlustɾə/

Valencian /ˈlustɾe/, /ˈlustɾe/

Sillabas

lus|tre

Nom comun

lustre

Declinason
Singular	Plural
lustre	lustres

1. (antiquitat) lustre ^(oc)
2. Temporada de cinq ans

Espanhòl

Etimologia

De lustrar

Prononciacion

/ˈlustɾe/, /ˈlustɾe/

Sillabas

lus|tre

Nom comun

lustre

Declinason
Singular	Plural
lustre	lustres

1. Brilhança
2. (figurat) Esplandor

Forma de vèrb

lustre

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de lustrar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de lustrar

Portugués

Etimologia

De lustrar

Prononciacion

Portugal /ˈluʃtɾɨ/, /ˈluʃtɾɨ/

Brasil /ˈluʃtɾɪ/, /ˈluʃtɾɪ/, /ˈlustɾi/, /ˈlustɾi/

Sillabas

lus|tre

Nom comun

lustre

Declinason
Singular	Plural
lustre	lustres

1. (Aparelh d'esclairatge) lustre ^(pt)

Forma de vèrb

lustre

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de lustrar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de lustrar