decrèt

Occitan

Etimologia

Del latin decretum, del participi passat del vèrbe decernere (« decidir »).

Prononciacion

/deˈkɾɛt/, /deˈkɾɛt/, provençau /deˈkʀɛt/, /deˈkʀɛt/

Sillabas

de|cret

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
decrèt	decrèts
[deˈkɾɛt]	[deˈkɾɛts]

decrèt (lengadocian), (provençau), (gascon); masculin

1. Decision qu'emana d’una autoritat.
2. (drech, Estat francés) Ara, decision presa pel cap de l’Estat, lo governament o lo conselh dels ministres.
3. (Sota l’Empèri roman) Decision presa per l’emperaire al subjècte d’un cas particular.
4. Colleccion de tèxtes de drech canonic.
5. (drech) Acte executiu pres pel papa o per una autoritat ecclesistica avent lo poder executiu.
6. (drech, Sota la Revolucion francesa) Tèxte emanant de l’Assemblada nacionala.

Variantas dialectalas

• decret (lengadocian)

Derivats

• decrèt d’aplicacion
• decrèt-lei
• decretal
• decretalas
• decretar

Traduccions

alemand: Dekret (de) anglés: decree (en) basc: catalan: decret (ca)

espanhòl: decreto (es) francés: décret (fr) italian: decreto (it) portugués: decreto (pt)