denièr

Occitan

Etimologia

Del latin denarius

Prononciacion

/deˈnjɛ/, /deˈnjɛ/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
denièr	denièrs
[deˈnjɛ]	[deˈnjɛs]

denièr (lengadocian), masculin

Denièr de Juli Cesar.

1. (mumismatica, Roma antica) Moneda romana d’argent que, fins a l’an 536 de Roma, valiá detz asses e mai tard setze.
2. (mumismatica, França) Anciana moneda francesa de còire, qui valiá un dotzen d’un sòu tornés.
3. (per extension) Argent.
   • Los denièrs public.
4. (metrologia) Anciana unitat de mesura de pes.
   • Un denièr valiá 1,275 gramas.
5. (metrologia) Unitat utilizada per determinar la proporcion d’argent o d’autres metals prescioses; correspond a la quantitat d’argent fin contengut dins un lingòt supausat divisat en dotze partidas.
   • Una onça egala 24 denièrs.
6. (merologia, textil) Anciana unitat de mesura de densitat dels fials continús e que caracteriza quant es prim: val 1/9 g/km.

Variantas dialectalas

• denier (provença)
• dinèr / dièr (gascon)

Locucions derivadas

• denièr del culte
• denièrs publics

Parents

• dinar

Traduccions

alemand: Denier (de), Heller (de), Haller (de), Pfennig (de), Denar (de) anglés: denier (en), denary (en) basc: catalan: diner (ca), denari (ca) (numismatica), denier (ca) (textil)

espanhòl: denario (es), (numismatica, argent), francés: denier (fr) italian: denaro (it) portugués: dinheiro (pt), denier (pt) (textil)