extraire

Occitan

Etimologia

Del latin extrahere, de ex, « fòra », e trahere, « tirar ».

Prononciacion

[esˈtɾajre], /esˈtɾajre/, provençau [esˈtʀajʀe], /esˈtʀajʀe/

Sillabas

ex|trai|re

Forma de vèrb

extraire

1. Tirar o levar una causa d’un lòc, d’un cors ont se formèt o en que foguèt introducha.
2. Tirar d’un libre, d’un registre, d’un acte, etc., los passatges, las entresenhas desiradas.
3. Tirar, destriar per una operacion quimica una substància simpla o compausada d’un còrs que n'èra partida.

s'extraire

1. Se tirar d'endacòm que l'òm i èra claus

Derivats

• extraccion
• extrach / extrait
• extractor

Sinonims

• tirar
• traire (lengadocian)
• tréger (gascon)
• traçar (lengadocian)

Reviradas

alemand: extrahieren (de) anglés: extraction (en) basc: laburpen (eu) catalan: extreure (ca)

espanhòl: extraer (es), extractar (es) francés: extraire (fr) italian: estrarre (it) portugués: extrair (pt)

Francés

Etimologia

Del latin extrahere, de ex, « fòra », e trahere, « tirar ».

Prononciacion

[ɛkstʁɛʁ], /ɛkstʁɛʁ/

Sillabas

ex|trai|re

Forma de vèrb

extraire

1. extraire ^(oc)