incub

Occitan

Etimologia

Del latin incubus, compausat de in «dessús» e cubare «colcar».

Prononciacion

/inˈkyb/, /inˈkyb/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
incub	incubs
[inˈkyb]	[inˈkybs]

incub masculin

1. Demòni que, segon l’opinion populara, pren l’aparéncia d’un òme e apareisseriá de nuèch per enganar sexualament una femna pendent son sòm.

Variantas

• incube

Antonims

• sucub

Traduccions

alemand: Alp (de), Inkubus (de) anglés: incubus (en) basc: catalan: íncub (ca), íncube (ca)

espanhòl: incubo (es) francés: incube (fr) italian: incubo (it) portugués: incubo (pt)