instrument

Occitan

Etimologia

Del latin instrumentum

Prononciacion

[instɾyˈment], /instɾyˈment/

Sillabas

ins|tru|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
instrument	instruments
[instɾyˈment]	[instɾyˈments]

instrument masculin

1. Objècte permetent de realizar una accion.
2. (musica) Instrument de musica ; aparelh utilizat per produire de sons musical.
3. (figurat) Persona o causa que servís a produire un efièch o a capitar un objectiu.
4. (drech) Contracte e actes publics notarial. Designa tanben de pèças diplomaticas.
   • Aquela copia del contracte es un instrument autentic.

Parents

• instrumental
• instrumentar
• instrumentacion
• instrumentari

Sinonims

• aisina
• aplech
• aparelh

Traduccions

alemand: Instrument (de) anglés: instrument (en) basc: instrumentu (eu) catalan: instrument (ca)

espanhòl: instrumento (es) francés: instrument (fr) italian: strumento (it) portugués: instrumento (pt)

Anglés

Etimologia

Del latin instrumentum

Prononciacion

[ˈɪnstɹəmənt], /ˈɪnstɹəmənt/; [ˈɪnstɹʊmənt], /ˈɪnstɹʊmənt/

Sillabas

ins|tru|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
instrument	instruments

instrument

1. Instrument

Catalan

Etimologia

Del latin instrumentum

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « instrument »

Prononciacion

(Balearic, Valencian) [instɾuˈment], /instɾuˈment/

(Central) [instɾuˈmen], /instɾuˈmen/

Sillabas

ins|tru|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
instrument	instruments

instrument

1. Instrument

Francés

Etimologia

Del latin instrumentum

Prononciacion

[ɛ̃stʁymã], /ɛ̃stʁymã/

Sillabas

ins|tru|ment

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
instrument	instruments

instrument

1. Instrument