modèste
Occitan
Etimologia
- Del latin modestus (« moderat », « mesurat », « sens excès »), de modus (« mesura », « moderacion »).
Prononciacion
/muˈðɛste/, provençau /muˈdɛste/ França (Bearn) : escotar « modèste »
Sillabas
mo|dès|te
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | modèste | modèstes |
| [muˈðɛste] | [muˈðɛstes] | |
| Femenin | modèsta | modèstas |
| [muˈðɛsto̞] | [muˈðɛsto̞s] | |
modèste
- Qu'a de retenguda, de moderacion, que dona pas cap d'excès.
- Que es moderat, simple, sens treslús, en parlant d’una causa.
- (per extencion) Subaltèrn.
- La besonha daissada al mai modèstes.
- Qu'es resevat dins son biais de pensar e de parlar de se, qu'a una opinion moderada de son meriti, umil.
- De talha pichona o de valor mendre, pauc nombrós.
- Qu'a de pudor, qu'obsèrva la decéncia, en parlant de las personas.