Occitan

Del latin umbra.

lengadocian, gascon /ˈumβɾo̞/

provençau /ˈũⁿbʀo̞/

França (Bearn) : escotar « ombra »

om|bra

Nom comun

ombra femenin

Sornièra relativa deguda a l'intercepcion dels rais luminoses.
Espaci que, per causa de sa situacion enrè d'un còrs opac esclairat per una font luminosa, es totalament o parcialament privat de lutz. Ombrina
1. Image recampat sus un ecran que reproduch en siloeta la forma d'un còrs opac situat entre la font luminosa e l'ecran.
  - Un espectacle d'ombras chinesas.
Abséncia de clarum.
- L'ombra de la nuèch.
(figurat) Aparéncia, mai que mai febla, vana, d'una cosa.
- Presentèt pas l'obra d'un pentiment.
1. (Sciéncia oculta) Çò que, segons los ancians, subreviu d'una persona; son espèctre, son sovenir vivent.
  1. (per extension) Persona o causa personificada qu'es pas pus çò qu'èra o que perdèt las qualitats, los avantatges que fasián sa fòrça, sa grandor, son lustre.
(figurat) Çò que presenta lo meteis biais agradiu que l'ombra dels rais solelh.
- Créisser a l'ombra d'una maire amistolosa.
(art) Partida d'una pintura, un dessenh o una gravadura que l'artista, utilizant de colors foscas, revèla mai las autres partidas donat l'efièch de volum.
(ictiologia) Mena de peis Thymallis thymallus