penhora

Occitan

Etimologia

Del latin pĭgnŏra « sens identic », neutre pl. del pĭgnus, -ŏris

Prononciacion

/peˈɲuɾo̞/, /peˈɲuɾo̞/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
penhora	penhoras
[peˈɲuɾo̞]	[peˈɲuɾo̞s]

penhora (lengadocian), femenin

1. Causa que se plaça dins las mans de qualqu'un coma garantida del compliment d'un deute o d'una obligacion.
2. (jòcs) Ensemble dels objèctes qu’un jogaire pausèt cada còp que s'enganèt, e que pòt levar, a la fin de jòc, après aver subit una peniténcia.

Variantas dialectalas

• penhèra (gascon)

Sinonims

• assegurança
• caucion
• fermança
• garantida
• gatge
• penhorament

Derivats

• empenhar
• empenheire
• penhorar

Traduccions

alemand: Pfand (de) anglés: pledge (en), pawn (en) basc: catalan: penyora (ca), gatge (ca)

espanhòl: prenda (es) francés: gage (fr), caution (fr) italian: pegno (it) portugués: penhor (pt)