perir

Occitan

Etimologia

Del latin perire « anar de mal biais », de ire (« anar »)

Prononciacion

/peˈɾi/, /peˈɾi/

escotar « perir »

Sillabas

pe|rir

Vèrb

perir (lengadocian)

1. S'acabar; arrestar d’èsser.
2. Aver una fin malastruca o violenta.
3. Èsser destruit, en parlar de las causas.
4. (figurat) Èsser arroïnat o avalit.

Se perir

1. se gastar, se poirir

Derivats

• deperir

Locucions

• far perir

Sinonims

• morir
• periclitar

nautisme

• far naufragi

Traduccions

alemand: umkommen (de), untergehen (de), zu Grunde gehen (de) anglés: perish (en) basc: catalan: perir (ca)

espanhòl: perecer (es) francés: périr (fr) italian: perire (it) portugués: perecer (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin perire « anar de mal biais », de ire (« anar »)

Prononciacion

Oriental: /pəˈɾi/, /pəˈɾi/

Occidental: nord-occidental /peˈɾi/, /peˈɾi/, valencian /peˈɾiɾ/, /peˈɾiɾ/

Sillabas

pe|rir

Vèrb

perir

1. perir ^(oc)