recusar

Occitan

Etimologia

Del latin recuso.

Prononciacion

/rekyˈza/, /rekyˈza/ França (Bearn) : escotar « recusar »

Sillabas

re|cu|sar

Vèrb

recusar

1. Refusar de sometre sa causa a la coneissença e a la decision d’un jutge, per causa d'aver, o de creire d'aver, de motius de crénher que siá parcial.
2. Se dich tanben al respècte d’un testimòni, d’un expèrt contra que son allegats de repròchis.
3. Se dich tanben al respècte de totas las personas que se rebuta l’autoritat o lo testimoniatge.
4. Se dich tanben al respècte del testimoniatge o d’una autoritat.

Derivats

• recusable
• recusacion

Traduccions

alemand: ablehnen (de) anglés: recuse (en) basc: catalan: recusar (ca)

espanhòl: recusar (es) francés: récuser (fr) italian: ricusare (it) portugués: recusar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin recuso.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « recusar »

Prononciacion

Oriental /rəkuˈza/, /rəkuˈza/

Occidental: nord-occidental /rekuˈza/, /rekuˈza/, valencian /rekuˈzaɾ/, /rekuˈzaɾ/

Sillabas

re|cu|sar

Vèrb

recusar

1. recusar ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin recuso.

Prononciacion

/rekuˈsaɾ/, /rekuˈsaɾ/

Sillabas

re|cu|sar

Vèrb

recusar

1. recusar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin recuso.

Prononciacion

Portugal /ʀɨkuˈzaɾ/, /ʀɨkuˈzaɾ/; Brasil /ɦekuˈzaɾ/, /ɦekuˈzaɾ/, /xekuˈza/, /xekuˈza/

Sillabas

re|cu|sar

Vèrb

recusar

1. recusar ^(oc)