vigia

Occitan

Etimologia

Pel portugués vigia del latin vigilare

Prononciacion

lengadocian /βiˈd͡ʒio̞/, /βiˈd͡ʒio̞/

Sillabas

vi|gia

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
vigia	vigias
[βiˈd͡ʒio̞]	[βiˈd͡ʒio̞s]

vigia femenin (tamben pels òmes o per las femnas)

1. (marina) Sentinèla o gaita, marin que susvelha los alentorns.
   1. (per extensdion, marina) Pòste de gaita d'un naviri.
2. (per extensdion) Pòste de gaita, garda.

Parents

• vigil
• vigilant
• vigilància
• vigília

Sinonims

• fintanèla
• gaita / gacha
• gaitador / güeitor
• sentinèla

Traduccions

alemand: Wachposten (de), Leuchtturmwärter (de) (marin) anglés: lookout (en) basc: catalan: guaita (ca)

espanhòl: vigía (es) francés: vigie (fr) italian: sentinella (it), vedetta (it) (marin) portugués: vigia (pt)

Anglés

Etimologia

Del espanhòl vigía pel portugués vigia del latin vigilare

Prononciacion

[?]

Sillabas

vi|gia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
vigia	vigias

vigia

1. Mapa de navegacion qu'alèrta dels escuèlhs o bancs ipotetetics

Portugués

Etimologia

De vigiar del latin vigilare

Prononciacion

Portugal /viˈʒiɐ/, /viˈʒiɐ/

Brasil /viˈʒiɐ/, /viˈʒiɐ/, /viˈʒijə/, /viˈʒijə/

Sillabas

vi|gia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
vigia	vigias

vigia masculin o femenin

1. Sentinèla, gaita

vigia femenin

1. Acte o efièch de velhar, susvelhar
2. Vigília
3. Pòste de gaita
4. Orifici per far fintanèla.
5. Insomnia, revelhum.
6. Còrda que liga una nau a una utra.
7. (al plural) escuèlhs, banc

Forma de vèrb

vigia

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de vigiar (-> velhar, susvelha)
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de vigiar (-> velhar, susvelha)

vigia

1. primièra persona del singular de l'imperfièch de l'indicatiu de viger (-> èsser en vigor)
2. tresena persona del singular de l'imperfièch de l'indicatiu de viger (-> èsser en vigor)