endogèn
Occitan
Etimologia
- Del grèc ancian: ἔνδον, « al dedins » e γένος, « raça »
Prononciacion
lengadocian /endu'd͡ʒɛn/, gascon /endu'ʒɛn/, procençau /ẽⁿdu'd͡ʒɛn/
Sillabas
en|do|gèn
Adjectiu
endogèn
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | exogèn | exogèns |
| [et͡su'd͡ʒɛn] | [et͡su'd͡ʒɛns] | |
| Femenin | exogèna | exogènas |
| [et͡su'd͡ʒɛno̞] | [et͡su'd͡ʒɛno̞s] | |
- Que pren naissença dins una estructura, una societat, un organisme.
- (botanica) Que se forma depuèi de cellulas situadas dins la prigondor dels teissuts.
- (biologia) Que la causa es intèrna.
- (geologia) Qu'espelís a l’interior de la rusca terrèstra.
- (fisiologia) Que ten son origina dins l’èsser o la persona se meteissa.
- (economia) Se dich d’un factor que, congreat per un fenomèn, concor se meteis a contunhar aquel fenomèn.
- (politica, sociologia) Que la causa e l'origina s'encontran a l'interior del quite grop.
- (liguistica) Utilizat pas qu'a l’interior d’una comunautat culturala o linguistica.
Antonims
Traduccions
|
|