esperit
Salta a la navegació
Salta a la cerca
Occitan 
Etimologia
Del latin spīrĭtus « buf »
Prononciacion
[espeˈɾit] França (Bearn) : escotar « esperit »
Sillabas
es|pe|rit
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
esperit | esperits |
[espe'ɾit] | [espe'ɾits] |
esperit masculin
- Substància incorporala e imateriala.
- (mitologia) Arma desincarnada dotada de pensada e de vida.
- (filosofia) Principi de la pensada e de la reflexion.
- Aptitud intellectuala particulara.
- (particular) Vivacitat dans la reflexion.
- (per extension) Memòria, ensemble de las pensadas d’una persona.
- Caracteristica, sens d’un tèxte, d’un ensemble d’idèas o de sentiments, etc.
- (gramatica) Signe diacritic grèc.
- Esséncia, alcòl
Sinonims
Esperit uman
Parents
Traduccions
Catalan 
Etimologia
Del latin spīrĭtus « buf »
Prononciacion
- Oriental [əspəˈɾit]
- Occidental [espeˈɾit]
Sillabas
es|pe|rit
Nom comun
esperit masculin