esteril
Occitan
Etimologia
- Del latin sterilis.
Prononciacion
lengadocian /esteˈɾil/, provençau /esteˈʀil/
- França (Bearn) : escotar « esteril »
Sillabas
es|te|ril
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | esteril | esterils |
| [esteˈɾil] | [esteˈɾils] | |
| Femenin | esterila | esterilas |
| [esteˈɾilo̞] | [esteˈɾilo̞s] | |
esteril (lengadocian), (provençau)
- Que pòrta pas de fruch.
- (reproduccion) Que pòt pas se reproduire.
- Flor esterila : Aquela en que se realiza pas la fecondacion.
- Òme esteril : Òme que pòt pas aver d’enfants.
- (per extension) Qu'es impròpri a la produccion agricòla o vegetala, en parlant d’un sol.
- De lanas esterilas, d'èrms esterils
- (geologia, mineralogia) Se dich d’una ròca qu.'es paure en nimaral dins una expleitacion minièra.
- (figurat) Que produch pas res per se meteis, que manca d’[[invencion[], d’imaginacion.
- Una ment esterila, un autor, un poèta esteril, etc.,
- (reproduccion) Que pòt pas se reproduire.
- (medecina) Qu'es inèrt, liberat des gèrmes e de sa vida microbiana.
- Se dit dins lo meteis sens al figurar per diferentas causas.
- Subjècte esteril : Subjècte que, de se meteis, dona fòrça pauc de matèria a l’escrivan.
- Se dit dins lo meteis sens al figurar per diferentas causas.
Variantas dialectalas
Sinonims
Derivats
Traduccions
|
|