gèrme

Occitan

Etimologia

Del latin germen.

Prononciacion

lengadocian /ˈd͡ʒɛɾme/, /ˈd͡ʒɛɾme/

gascon /ˈʒɛɾme/, /ˈʒɛɾme/

provençau /ˈd͡ʒɛʀme/, /ˈd͡ʒɛʀme/

escotar « gèrme »

Lengadocian : escotar « gèrme »

Sillabas

gèr|me

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
gèrme	gèrmes
[d͡ʒɛɾme]	[d͡ʒɛɾmes]

gèrme masculin

1. (biologia) Rudiment de quin que siá èsser organizat, vegetal o animal.
2. (Microbiologia) Microorganisme d'accion nosibla o patogèna, coma una bacteria, un virus, un fonge.
3. (Botanica) Ovari, partida de la flor que ven lo fruch un còp fecondat.
4. (Botanica) Partida del semen dempuèi que se forma la planta.
5. (Botanica, popular) Primièra punta que sortís d’una grana.
6. (Botanica, per extension ) Èrba rasa.
7. (figurat) Principi que, al desvolopar, pòt far nàisser, èsser a l'origina, de quicòm.

Variantas dialectalas

• gèrm (provençau)

Sinonims

biologia

• grelh
• embrion

èrba rasa

• pelenc
• pelena
• tepa

Derivats

• germenar
• germicida
• germinacion
• germicida
• germinatiu
• germinós

Traduccions

alemand: Keim (de), Krankheitserreger (de) (medecina) anglés: germ (en), seed (en) (figurat) basc: buztan (eu), hozi (eu) catalan: germen (ca)

espanhòl: germen (es), diásporo (es) (botanica), raíz (es) (origina) francés: germe (fr) italian: germe (it), polline (it) (botanica) portugués: germe (pt), gérmen (pt)