institut

Occitan

Etimologia

Del latin institutum « causa instituida ».

Prononciacion

[instiˈtyt], /instiˈtyt/, provençau [ĩⁿstiˈty], /ĩⁿstiˈty/ França (Bearn) : escotar « institut »

Sillabas

ins|ti|tut

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
institut	instituts
[instiˈtyt]	[instiˈtyts]

institut masculin

1. (istòria, religion) Constitucion d’un òrdre religiós, règla de vida qu'es prescricha a aquel òrdre al moment de son establiment.
2. (per extension) Aquèl quite òrdre.
3. Societat sabenta o establiment d’ensenhament superior ligat o non a una facultat.
4. (comèrci) Establiment de comèrci que balha diferent tipes de suènhs.

Parents

• institucion
• instituidor
• instituir
• institutor

alemand: Institut (de) anglés: institute (en) basc: institutua (eu) catalan: institut (ca)

espanhòl: instituto (es) francés: institut (fr) italian: istituto (it) portugués: instituto (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin institutum « causa instituida ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « institut »

Prononciacion

[instiˈtut], /instiˈtut/

Sillabas

ins|ti|tut

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
institut	instituts

institut masculin

1. institut ^(oc)

Francés

Etimologia

Del latin institutum « causa instituida ».

Prononciacion

[ɛ̃stity], /ɛ̃stity/

Sillabas

ins|ti|tut

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
institut	instituts

institut masculin

1. institut ^(oc)