particularisme

Occitan

Etimologia

Del bas latin particularis e -isme

Prononciacion

/paɾtikylaˈɾizme/, /paɾtikylaˈɾizme/, provençau /paʀtikylaˈʀizme/, /paʀtikylaˈʀizme/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
particularisme	particularismes
[paɾtikylaˈɾizme]	[paɾtikylaˈɾizmes]

particularisme masculin

1. Inclinason exclusiva o parciala per un interès particular.
2. (politica) Sentiment d’una populacion que, inclusa dins un Estat, pretend i servar sas tradicions , sus usatges pròpris, e, quitament, fins a obténer l’autonomia.
   1. (per extension) Volontat ufana d’un pòble per manténer e afirmar son caractèr nacional.
3. (religion) Doctrina qu'ensenha que Jèsus-Crist moriguèt pels elèits, e non pas per totes los òmes en general.

Parents

• particular
• particularitat

Traduccions

alemand: Besonderswürmer (de) anglés: particularism (en) basc: espezialismo (eu) catalan: particularisme (ca)

espanhòl: particularismo (es) francés: particularisme (fr) italian: particolarismo (it) portugués: particularismo (pt)

Catalan

Etimologia

Del bas latin particularis e -isme

Prononciacion

[?]

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
particularisme	particularismes

particularisme masculin

1. particularisme ^(oc)

Francés

Etimologia

Del bas latin particularis e -isme

Prononciacion

/paʁtikylaʁism/, /paʁtikylaʁism/

França (Somain) : escotar « particularisme »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
particularisme	particularismes

particularisme masculin

1. particularisme ^(oc)