substituta

Occitan

Etimologia

Del latin substitutus participi passat de substituere (« substituir »).

Prononciacion

lengadocian, gascon /sysstiˈtyto̞/, /sysstiˈtyto̞/, gascon /sypstiˈtyto̞/, /sypstiˈtyto̞/, provençau /sypstiˈtytə/, /sypstiˈtytə/

Sillabas

sub|sti|tu|ta

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
substituta	substitutas
[sypstiˈtyto̞]	[sypstiˈtyto̞s]

substituta femenin, (equivalent masculin: substitut)

1. Aquela que ten la plaça de qualqu'un mai, qu'exercís las foncions de qualqu'un mai, en cas d’abséncia o d’empachament legitim.
2. (drech, particular) Magistrata encargat de remplaçar coma ministèri public lo procuraire general, lo procuraire de la Republica.
3. (par extension) Çò que fa foncion, que remplaça.

Parents

• substituir
• substituible
• substitutiu
• substitucion

Sinonims

• succedanèa
• remplaçanta

Traduccions

alemand: Vertreterin (de) anglés: substitute (en), understudy (en) (teatre) basc: catalan: substituta (ca)

espanhòl: sustituta (es) francés: substitute (fr) italian: sostituta (it) portugués: substitua (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin substitutus participi passat de substituere (« substituir »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

sub|sti|tu|ta

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
substituta	substitutes

substituta femenin, (equivalent masculin: substitut)

1. substituta ^(oc)