Occitan

[tempeɾaˈmen], /tempeɾaˈmen/, provençau [tẽⁿpeʀaˈmen], /tẽⁿpeʀaˈmen/ França (Bearn) : escotar « temperament »

Nom comun

temperament masculin

Complexion, constitucion fisiologica del còrs, de las personas, veire dels animals.
Caractèr, ensemble de tendéncias d'una persona que condicionan son comportament ; disposicion mentala.
Accion de temperar, melhoracion que se prepausa per conciliar las ments e per arrenjar los afars.
1. (comèrci) Facilitat per pagar amb acomptes.
(musica) Alteracion leugièra que se fa subir als semitons cromatics e als semitons diatonics per lo unificar e que se pòscan sonar per la meteissa còrda, tòca d’un instrument.