tubercule

Occitan

Etimologia

Del latin tuberculum « protuberància ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /tyβeɾˈkyle/, /tyβeɾˈkyle/

provençau /tybeʀˈkyle/, /tybeʀˈkyle/

Sillabas

tu|ber|cu|le

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular	Plural
tubercule	tubercules
[tyβeɾˈkyle]	[tyβeɾˈkyles]

tubercule masculin

1. (botanica) Excrescéncia gibosa que ven sus una fuèlha, una racina d’una planta.
2. (per analogia) Partida enflada d’un rizòma o d’una racina rica en substàncias de sèrva qu'asseguran la subrevida de las plantas pendent la temporada d’ivèrn e sovent lor multiplicacion per via vegetativa.
3. (per extension) Planta produsent des tuberculs, coma la trufa.
4. (medecina) Eminéncia que se forma sus la pèl.
5. (medecina) Alteracion morbida e ulcerosa que paréis subretot als palmons.
6. (anatomia) Tuberositat, enflada d'unes òsses ont s’estacan de muscles o de ligaments.
7. (zoologia) Giba presenta sul bèc d'unes aucèls.

Variantas dialectalas

• tubercul

Parents

tuberculina tuberculinic tuberculinoterapia tuberculizar tuberculizacion

tuberculoïde tuberculòma tuberculós tuberculòsi tuberculostatic tuberós

Traduccions

alemand: Tuberculum (de) anglés: tuber (en); tubercle (en), tuberosity (en) basc: catalan: tubercle (ca), tubèrcul (ca)

espanhòl: tubérculo (es) francés: tubercule (fr) italian: tubero (it), tubercolo (it) (anatomia) portugués: tubérculo (pt)

Francés

Etimologia

Del latin tuberculum « protuberància ».

Prononciacion

/tybɛʁkyl/, /tybɛʁkyl/

Sillabas

tu|ber|cu|le

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
tubercule	tubercules
[tybɛʁkyl]

tubercule masculin

1. tubercule ^(oc)