Occitan

Pel latin basilĭca del grèc ancian βασιλική, basilikế « reiala, per ellipsi de « sala reiala » de βασιλεύς, «rei».

ba|si|li|ca

Nom comun

basilica femenin

(Antiquitat) Edifici public cobèrt, sovent de forma rectangulara, divisat en naus per de colomnadas e terminat per una absida, que los usatges èran divèrses: justícia, comèrci, etc.
(cristianisme) Glèisa crestiana bastida sul plan de la basilica romana, amb mai d'una naus de forma alongada, la nau centrala es enlusida de finèstras traucadas dins la partida nauta de la nau.
Luòc de culte de la religion crestiana, que recebèt del papa lo drech de se denomar atal a causa que s'i passèt un eveniment particular (miracle, luòs de pelegrinatge…), o que conten lo còrs d’un sant, o alara solament per títol onorific.