diftongue

Occitan

Etimologia

Del latin diphtongus, del grèc ancian δίφθογγος, díphthoggos « qu'a dos sons, qu'a dos tons ».

Prononciacion

gascon /difˈtuŋɣe/, /difˈtuŋɣe/

escotar « diftongue »

Nom comun

Declinason
Dialècte : gascon
Singular	Plural
diftongue	diftongues
[difˈtuŋɣe]	[difˈtuŋɣes]

diftongue masculin

1. (fonetica, fonologia) Grop de fonèmas vocalics format per dos elements emès dins una meteissa sillaba.

Variantas dialectalas

• diftong
• diftonga

Derivats

• diftongason
• diftongar
• diftong creissent
• diftong decressent

Exemples

• ai /aj/, /aj/ : maire /'majɾe/, /'majɾe/
• au /aw/, /aw/ : paure /'pawɾe/, /'pawɾe/
• èi /ɛj/, /ɛj/ : pèira /'pɛjɾo̯/, /'pɛjɾo̯/
• éi /ej/, /ej/ : conéisser /ku'nejse/, /ku'nejse/
• èu /ɛw/, /ɛw/ : relèu /re'lɛw/, /re'lɛw/
• eu /ew/, /ew/ : beure /'bewɾe/, /'bewɾe/
• òi /ɔj/, /ɔj/ : jòia /'d͡ʒɔjo̯/, /'d͡ʒɔjo̯/
• oi /uj/, /uj/ : foire /'fujɾe/, /'fujɾe/
• òu /ɔw/, /ɔw/ : dijòus /di'd͡ʒɔws/, /di'd͡ʒɔws/
• ou /ɔw/, /ɔw/ : plourà, futur de plòure /plɔw'ɾa/, /plɔw'ɾa/
• iu /iw/, /iw/ : siure /'siwɾe/, /'siwɾe/
• ui /ɥi/, /ɥi/ : produire /pru'ðɥiɾe/, /pru'ðɥiɾe/
• uè /ɥɛ/, /ɥɛ/ : uèch /'ɥɛt͡ʃ/, /'ɥɛt͡ʃ/
• uò /ɥɔ/, /ɥɔ/ : fuòc /'fɥɔk/, /'fɥɔk/

Traduccions

alemand: Diphthong (de) anglés: diphthong (en) basc: catalan: diftong (ca)

espanhòl: diptongo (es) francés: diphtongue (fr) italian: dittongo (it) portugués: ditongo (pt)

Forma de vèrb

diftongue masculin

1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de diftongar.
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de diftongar.