distinccion

Occitan

Etimologia

Del latin distinctio

Prononciacion

lengadocian [distin't͡sju], /distin't͡sju/, gascon [distink'sju], /distink'sju/, provençau [distink'sjũⁿ], /distink'sjũⁿ/

Sillabas

dis|tinc|cion

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
distinccion	distinccions
[distin't͡sju]	[distin't͡sjus]

distinccion femenin

1. Accion de destriar, distinguir una causa d’una autra.
2. Resultat d'aquela accion.
3. Accion de far una diferéncia entre de personas o de causas, o de prene en compte la diferéncia qu'existís entre elas.
4. Çò qu'establís o indica una diferéncia entre de personas o de causas.
5. Prerogativa, onor o marca de preferéncia, d’estima o de respècte.
6. Elegància, gaubi o dignitat de las manièras.

Parents

• distinct

Sinonims

• destriament (1, 2)
• onor, prerogativa (3, 4, 5)
• gaubi (6)

Reviradas

alemand: Unterschied (de) anglés: distinction (en) basc: soiltasuna (eu) catalan: distinció (ca)

espanhòl: distinción (es) francés: distinction (fr) italian: distinzione (it) portugués: distinção (pt)