entrava
Occitan
Etimologia
- De trava
Prononciacion
- lengadocian /enˈtɾaβo̞/
- provençau /enˈtʀavə/
- escotar « entrava »
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| entrava | entravas |
| [enˈtɾaβo̞] | [enˈtɾaβo̞s] |
entrava femenin
- Lien qu’òm plaça a las cambas d’un animal, o trau penjat per una còrda a son còl, per l'empachar de caminar.
- (per extension) Ligam per estacar los presonièrs o los condemnats.
- (figurat) Obstacle, empachament, geina, constrencha.
Sinonims
per un animal
figurat
Derivats
Traduccions
|
|
Forma de vèrb 1
entrava
- tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
- segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar
Forma de vèrb 2
entrava
- tresena persona del singular de l'imperfèit de l'indicatiu de entrar
Catalan
Prononciacion
Forma de vèrb 1
entrava
- primièra persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
- tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
- segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar
Forma de vèrb 2
entrava
- tresena persona del singular de l'imperfèit de l'indicatiu de entrar
Espanhòl
Prononciacion
Forma de vèrb
entrava
- tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
- segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar
Francés
Prononciacion
- /ɑ̃tʁava/
Forma de vèrb
entrava
- tresena persona del singular del passat simple de l'indicatiu de entraver
Portugués
Prononciacion
Forma de vèrb 1
entrava
- tresena persona del singular del present de l'indicatiu de entravar
- segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de entravar
Forma de vèrb 2
entrava
- tresena persona del singular de l'imperfèit de l'indicatiu de entrar