instint

Occitan

Etimologia

Del latin instinctus, amb lo prefix in- de stinguere (« atudar », a l'origina « fissar »). L’instint es « çò que fissa o avia al dedins de se ».

Prononciacion

/insˈtint/, /insˈtint/, provençau /ĩⁿsˈtĩⁿt/, /ĩⁿsˈtĩⁿt/

França (Bearn) : escotar « instint »

Sillabas

ins|tint

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
instint	instints
[insˈtint]	[insˈtint͡s]

instint masculin

1. Movement interior qu'es natural als animals e que los fa aviar sens pas cap soscar per complir d'actes segon lor espècia e adaptats a lor besonhs.
2. Movement interior e involontari qu'òm i atribuís los actes non soscats, los sentiments sens intencion o, per extension, una granda aptitud, un fòrt aclinament a quicòm, en parlant de l’òme.
3. (Figurat) Aclinament espontanèu.

Variantas dialectalas

• instinct gascon

Derivats

• per instint
• instintiu
• instintivament

Traduccions

alemand: Instinkt (de) anglés: instinct (en) basc: catalan: instint (ca)

espanhòl: instinto (es) francés: instinct (fr) italian: istinto (it) portugués: instinto (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin instinctus, amb lo prefix in- de stinguere (« atudar », a l'origina « fissar »). L’instint es « çò que fissa o avia al dedins de se ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « instint »

Prononciacion

Balearic, Valencian /insˈtint/, /insˈtint/, Central /insˈtin/, /insˈtin/

Sillabas

ins|tint

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
instint	instints

instint masculin

1. instint ^(oc)