penitent

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin paenitens, participi present de paenitere (« se repentir »)

Prononciacion

/peniˈten/

Sillabas

pe|ni|tent

Nom comun

Declinason
Singular Plural
penitent penitents
[peniˈten] [peniˈten(t)s]

penitent masculin (femenizacion; penitenta)

  1. (religion) Persona que se repentís de sos pecats e fa peniténcia ; persona que confessa sos pecats al prèire.
  2. (per extension) Membre d'una confrairiá religiosa qu'organiza de processions que se simula la repentida.

Traduccions

Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin penitent penitents
[peniˈten] [peniˈten(t)s]
Femenin penitenta penitentas
[peni'tento̞] [peni'tento̞s]

penitent

  1. (religion) Que ten lo pentiment d’aver ofensat Dieu, qu'es dins la practica dels exercicis de la peniténcia.
    • Pecador penitent. — Femna penitenta.
  2. Que fa peniténcia.

Anglés

Etimologia

Del latin paenitens, participi present de paenitere (« se repentir »)

Prononciacion

/ˈpɛnətənt/

Estats Units d'America (Tèxas) : escotar « penitent »

Sillabas

pe|ni|tent

Nom comun

Declinason
Singular Plural
penitent penitents
[ˈpɛnətənt] [ˈpɛnətəntz]

penitent

  1. Penitent

Catalan

Etimologia

Del latin paenitens, participi present de paenitere (« se repentir »)

Prononciacion

[?]

Espanha (Barcelona) : escotar « penitent »

Sillabas

pe|ni|tent

Nom comun

Declinason
Singular Plural
penitent penitents

penitent masculin (femenizacion; penitenta)

  1. Penitent

Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin penitent penitents
Femenin penitenta penitentes

penitent

  1. Penitent