rimar

Occitan

Etimologia

(verb 1) De rima, del latin rhythmus « mesura, cadéncia »

(verb 2) Del latin rimari.

(verb 3) De rasim

Prononciacion

lengadocian, provençau /riˈma/, /riˈma/, provençau /ʀiˈma/, /ʀiˈma/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « rimar »

Sillabas

ri|mar

Vèrb 1

rimar

1. Far una rima.
2. (per extensin) Far de vèrses, de la poesia.
3. Se dich dels mots que los darrièras sillabas an la meteissa terminason e forman lo meteis son.
4. (figurat) Correspondre.
   • Ambedoas causas riman pas ensemble, An pas cap de rapòrt entre elas.
   • Aquò rima a pas res : Aquò significa pas res; aquò es desprovesit de sens, de rason.
5. (figurat, per extension) Significa.

Traduccions

alemand: anglés: rhyme (en) basc: catalan: arrimar (ca), rimar (ca)

espanhòl: rimar (es) francés: rimer (fr) italian: rimare (it) portugués: rimar (pt)

Vèrb 2

rimar

1. Fendilhar, per l’action del freg o de la secada.
2. (cosina) Còire un aliment, un plat tròp aviat o tròp longtemps fins que brutle.

Variantas dialectalas

• rumar

Sinonims

• rabinar
• rasimar
• usclar

Vèrb 3

rimar

1. Florir, espelir pels catons, pels rasims de flor

Sinonims

• catonar
• rasimar

Catalan

Etimologia

De rima, del latin rhythmus « mesura, cadéncia »

Prononciacion

Oriental: /riˈma/, /riˈma/

Occidental: nord-occidental /riˈma/, /riˈma/, valencian /riˈma/, /riˈma/

Sillabas

ri|mar

Vèrb

rimar

1. rimar ^(oc), far de rimas

Espanhòl

Etimologia

De rima, del latin rhythmus « mesura, cadéncia »

Prononciacion

/riˈmaɾ/, /riˈmaɾ/

Sillabas

ri|mar

Vèrb

rimar

1. rimar ^(oc), far de rimas

Portugués

Etimologia

De rima, del latin rhythmus « mesura, cadéncia »

Prononciacion

Portugal /ʀiˈmaɾ/, /ʀiˈmaɾ/; Brasil /ɦĩˈmaɾ/, /ɦĩˈmaɾ/, /xiˈma/, /xiˈma/

Sillabas

ri|mar

Vèrb

rimar

1. rimar ^(oc), far de rimas