calar

Occitan

Etimologia

(Vèrb 1) Del latin vulgar *callō, en latin classic chalō, manlevat al grèc ancian χαλάω.

Prononciacion

[kaˈla], /kaˈla/

França (Bearn) : escotar « calar »

Sillabas

ca | lar (2)

Vèrb

se calar (lengadocian)

1. S'abstenir o arrestar de parlar.

Variantas dialectalas

• calhar
• carar

Sinonims

• taisar
• tàiser

Antonims

• parlar

Reviradas

alemand: schweigen (de) anglés: to shut up (en) catalan: callar (ca) espanhòl: callar (es)

francés: taire (fr) italian: tacere (it) romanés: a tăcea (ro) sicilian: tàciri (scn), nun pipitiari (scn)

Vèrb 2

calar (provençau)

1. Anar o menar quaucarren cap aval.

   Buta per còp d’azard una pèira que cala e esclata ambé çaganh. (A. Goyot)

Sinonims

• davalar

Antonims

• nautar
• ennauçar
• montar

Reviradas

anglés: to lower (en) catalan: baixar (ca) espanhòl: bajar (es)

francés: baisser (fr), descendre (fr) italian: abbassare (it) sicilian: calari (scn)