montar

Occitan

Etimologia

Del bas latin montare derivat de mons «montanha».

Prononciacion

[munˈta], /munˈta/

França (Bearn) : escotar « montar »

Sillabas

mon | tar

Vèrb

montar

1. Anar d'un punt bas a un punt de nivèl mai naut.

Sinonims

• pujar
• pojar
• enquianar

Derivats

• montat
• montada

Traduccions

anglés: to go up (en) espanhòl: subir (es) francés: monter (fr)

italian: salire (it) sicilian: nchianari (scn), acchianari (scn)

Conjugason

Lemosin

Infinitiu	montar
Gerondiu	montant
Participi passat
	singular			plural
masculin	montat			montats
femenin	montada			montadas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	iu	tu	eu ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	ilhs elas
Present	monte	montas	monta	montam	montatz	montan monten
Imperfach	montava	montavas montaves	montava	montavam montavem	montavatz montavetz	montavan montaven
Preterit	montei	monteras monteres	montet	monteram monterem	monteratz monteretz	monteren
Futur	montarai	montaras	montará	montarem	montaretz	montaran
Condicional	montariá	montarias	montariá	montariam	montariatz	montarian
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	iu	tu	eu ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	ilhs elas
Present	monte	montes	monte	montem	montetz	monten
Imperfach	montessa	montessas	montessa	montessam montessem	montessatz	montessan montessen
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	iu	tu	eu ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	ilhs elas
Afirmatiu	—	monta !	—	montam !	montatz !	—
Negatiu	—	montas pas !	—	montam pas !	montatz pas !	—
Nòtas