evocar

Occitan

Etimologia

Del latin evocare : del prefixe ex- e de vocare (« cridar »), de vox (« votz »).

Prononciacion

/eβu'ka/, /eβu'ka/ França (Bearn) : escotar « evocar »

Sillabas

e|vo|car

Vèrb

evocar

1. Cridar, far venir, far paréisser, en parlant subretot de las armas, dels esperits.
   • Los necromancians pretendavan evocar las armas dels mòrts, los esperits, los demònis.
2. (figurat) Far una simpla apostròfa oratòria, una prosopopèia.
   • Dins lo Criton, Socrates evòca l’imatge de las Leis.
3. (figurat) tornar a la memòria ; remembrar una causa susceptibla d'èsser obliada.
   • Evocar de sovenirs.
4. (jurisprudéncia) Traire per se, sus la basa d'una decision, d'una jurisdiccion superiora, la coneissença d’un afar.
   • La Cort evoquèt lo fons de l’afar e i faguèt drech.

Derivats

• evocacion

Traduccions

alemand: wachrufen (de), heraufbeschwören (de) (los esperits), erwähnen (de), erinnern (de) (la memòria) anglés: evoke (en) (los esperits), remind (en) (la memòria) catalan: evocar (ca)

espanhòl: evocar (es) italian: evocare (it) basc: gogora ekarri (eu) portugués: evocar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin evocare : del prefixe ex- e de vocare (« cridar »), de vox (« votz »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « evocar »

Prononciacion

• central, rosselhonés : /əbuˈka/, /əbuˈka/
• majorquin : /əvoˈka/, /əvoˈka/
• balear (non majorquin) : /əvuˈka/, /əvuˈka/
• valencian : /evoˈkaɾ/, /evoˈkaɾ/
• valencian central : /eboˈkaɾ/, /eboˈkaɾ/
• nord-occidental : /eboˈka/, /eboˈka/

Sillabas

e|vo|car

Vèrb

evocar

1. evocar

Espanhòl

Etimologia

Del latin evocare : del prefixe ex- e de vocare (« cridar »), de vox (« votz »).

Prononciacion

escotar « evocar »

Prononciacion

• /eβoˈkaɾ/, /eβoˈkaɾ/

Sillabas

e|vo|car

Vèrb

evocar

1. evocar

Portugués

Etimologia

Del latin evocare : del prefixe ex- e de vocare (« cridar »), de vox (« votz »).

Prononciacion

• Brazil /ˌevoˈka(ɻ)/, /ˌevoˈka(ɻ)/
• Portugal /ivuˈkar/, /ivuˈkar/

Sillabas

e|vo|car

Vèrb

evocar

1. evocar,