marina

Occitan

Etimologia

Del latin marinus, de mare (« mar »).

Prononciacion

/maˈrino̞/, /maˈrino̞/, provençau /maˈʀino̞s/, /maˈʀino̞s/

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas
[maˈrino̞]	[maˈɾino̞s]

marina femenin

1. Çò que tòca a la navigacion sus la mar.
   • S'afogar per las causas de la marina.
2. Servici en mar.
   • Servir dins la marina.
3. Armada de la mar ; la fòrças navalas.
4. Costièra maritima: mar, plaja, bord de mar
5. Ensemble residencial bastit en broa de la mar, comprenent mai sovent un pòrt de plasença.
6. Vent de mar
7. (pintura) Quadre representar un pòrt de mar o una vista de la mar.
   • Un pintre de marinas.

Traduccions

alemand: Marine (de), Marinemalerei (de) (pintura) anglés: marine (en), navy (en), marine art (en) (pintura) basc: catalan: marina (ca)

espanhòl: marina (es) francés: marine (fr), marina (fr) (ensemble residencial) italian: marina (it) portugués: marinha (pt)

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas
[maˈrino̞]	[maˈrino̞s]

marina femenin (equivalent masculin marin)

1. Aquela qu'es abila dins l’art de la navigacion sus la granda mar.
2. Aquela que servís a bòrd d’un bastiment de l’Estat o de la marina de comèrci.

Forma d'adjectiu

marina

1. femenin singular de marin.

Forma de vèrb

marina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de marinad

Anglés

Etimologia

Del latin marinus, de mare (« mar »).

Prononciacion

/məˈɹinə/, /məˈɹinə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas

marina

1. Ensemble residencial bastit en broa de la mar, comprenent mai sovent un pòrt de plasença.

Catalan

Etimologia

Del latin marinus, de mare (« mar »).

Prononciacion

oriental /məˈɾinə/, /məˈɾinə/, occidental /maˈɾina/, /maˈɾina/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
marina	marines

marina femenin

1. Çò que tòca a la navigacion sus la mar.
2. Servici en mar.
3. Armada de la mar ; la fòrças navalas.
4. Ensemble residencial bastit en broa de la mar, comprenent mai sovent un pòrt de plasença.
5. Vent de mar
6. (pintura) Quadre representar un pòrt de mar o una vista de la mar.

Forma d'adjectiu

marina

1. femenin singular de marí.

Forma de vèrb

marina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de marinar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu marinar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin marinus, de mare (« mar »).

Prononciacion

/məˈɾina/, /məˈɾina/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas

marina femenin

1. Çò que tòca a la navigacion sus la mar.
2. Servici en mar.
3. Armada de la mar ; la fòrças navalas.
4. Ensemble residencial bastit en broa de la mar, comprenent mai sovent un pòrt de plasença.
5. Vent de mar
6. (pintura) Quadre representar un pòrt de mar o una vista de la mar.

Forma d'adjectiu

marina

1. femenin singular de marino.

Forma de vèrb

marina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de marinar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu marinar.

Francés

Etimologia

Del latin marinus, de mare (« mar »).

Prononciacion

Soïssa (Canton de Friborg) : escotar « marina »

Prononciacion

/məˈɹinə/, /məˈɹinə/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas

marina

1. Ensemble residencial bastit en broa de la mar, comprenent mai sovent un pòrt de plasença.

Forma de vèrb

marina

1. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de mariner.

Italian

Etimologia

Del latin marinus, de mare (« mar »).

Prononciacion

/məˈɾina/, /məˈɾina/

Nom comun 1

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas

marina femenin

1. Servici en mar.
2. Armada de la mar ; la fòrças navalas.
3. costièra maritima: mar, plaja, bord de mar
4. Ensemble residencial bastit en broa de la mar, comprenent mai sovent un pòrt de plasença.
5. (pintura) Quadre representar un pòrt de mar o una vista de la mar.

Nom comun 2

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas

1. Aquela qu'es abila dins l’art de la navigacion sus la granda mar.
2. Aquela que servís a bòrd d’un bastiment de l’Estat o de la marina de comèrci.

Forma d'adjectiu

marina

1. femenin singular de marino.

Portugués

Etimologia

Del latin marinus, de mare (« mar »).

Prononciacion

Portugal /mɐˈɾinɐ/, /mɐˈɾinɐ/, Brasil /maˈɾĩnɐ/, /maˈɾĩnɐ/, /maˈɾinə /, /maˈɾinə /

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
marina	marinas

marina

1. Ensemble residencial bastit en broa de la mar, comprenent mai sovent un pòrt de plasença.

Forma d'adjectiu

marina

1. femenin singular de marino.

Forma de vèrb

marina

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de marinar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu marinar.