perfide

Occitan

Etimologia

Del latin perfidus « enganaire », de per, «transgression» e fides, «fe».

Prononciacion

lengadocian, gascon [peɾˈfiðe], /peɾˈfiðe/

provençau [peʀˈfide], /peʀˈfide/

França (Bearn) : escotar « perfide »

Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
	Singular	Plural
Masculin	perfide	perfides
	[peɾˈfiðe]	[peɾˈfiðes]
Femenin	perfida	perfidas
	[peɾˈfiðo̞]	[peɾˈfiðo̞s]

perfide

1. Qu'es desleial, que manca a sa fe, a sa paraula, o a la fisança qu’òm li pòrta.
2. (religion) Sens fe, incredule, dissident, eretic.
3. Causa ont i a de perfidia.

Variantas dialectalas

• perfid

Sinonims

• fals / faus
• falsièr / faussilhàs
• desleiala / desleial
• traïdor / traite
• perjur / perjure

Traduccions

alemand: perfidious (en) ; treacherous (en) anglés: perfidious (en) ; treacherous (en) basc: catalan: pèrfid (ca)

espanhòl: pérfido (es) francés: perfide (fr) italian: perfido (it) portugués: pérfido (pt)

Francés

Etimologia

Del latin perfidus « enganaire », de per, «transgression» e fides, «fe».

Prononciacion

[pɛʁfid], /pɛʁfid/

Adjectiu

perfide masculin o femenin, (plurals: perfides)

1. perfide ^(oc)