sòrt

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin sŏrtem, accusatiu de sŏrs (« tiratge al sòrt », « consultacion dels dieus », « destin »)

Prononciacion

França (Bearn) : escotar « sòrt »

Sillabas

sòrt

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
gascon
Singular Plural
sòrt sòrts
['sɔrt] ['sɔrts]

sòrt masculin

  1. La destinada considerada coma causa dels diferents eveniments de la vida.
    • Èsser percaçat, aclapat pel sòrt.
  2. Efièch de la destinasa o de l'encontre fortuita dels eveniments bons o mals.
    • S'inquietar del sòrt de l'umanitat.
  3. (particular) Condicion o estat d’una persona al respècte de la riquesa.
  4. Condicion de las causas, çò que lor adven.
    • Tal foguèt lo sòrt de son libre.
  5. Biais de decidir quicòm per l'azard.
    • Lo sòrt li escai. - Tirar al sòrt.
  6. (supersticion) Ensemble de paraulas, d'agachs, de caractèrs, de maleficis per que, seguent una cresença supersticiosa, se pòt produire d'efièchs extraordinaris, e mai socent malfasents.
    • Getar un sòrt.

Sinonims

Traduccions