dispausicion
Occitan
Etimologia
- De dispausar amb lo sufix «icion-»
Prononciacion
- lengadocian, gascon /dispawziˈsju/
- provençau /dispawziˈsjũⁿ/
Nom comun
dispausicion femenin
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| dispausicion | dispausicions |
| [dispawziˈsju] | [dispawziˈsjus] |
- Accion de dispausar o resultat de l'accion.
- Biais qu'una causa es dispusada.
- Tendéncia, aclinament de quicòm venent, per una tala modificacion o alteracion.
- (en particulier) Estat bon o marrit del temperament o de la santat.
- (al plural, subretot) Inclinacion ; aptitud.
- Accion de reglar quicòm, de ne dispausar o resultat de l'accion.
- (drech, sovent al plurial) Accion de dispausar de son ben, e tanben de quin que siá acte per lo qual se ne dispausa.
- (drech) Cadun dels punts que règla o que decidís una lei, un ordonança, un arrèst, un jutjament, etc.
- (singular) Poder, facultat de dispausar de qualqu’un o de quicòm.
- (plural) Preparatius.
- (plural) Sentiments qu'òm es al vejaire de qualqu’un o de quicòm.
Parents
Derivats
Locucions
Sinonims
|
Biais de dispausar quicòm. Estat de la ment o del còrs qu'òm se tròba |
Çò decidit, establit. |
Traduccions
|