expedir

Occitan

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

lengadocian, gascon /espeˈði/, /espeˈði/

provençau /espeˈdi/, /espeˈdi/

escotar « expedir »

Vèrb

espedir

1. Mandar quicòm cap endacòm.
   • Expedir de merças.
   1. (per extension) Remandar, donar comjat a qualqu'un prèstament.
      • '
   2. (per extension) Consomar d’aviat.
      • Expedir son sopar abans de se'n anar.
2. (drech) Copiar de biais literal un acte administratiu, notarial o juridic, un diplòma, un brevet, etc., amb las formas que cal que pòsca far testimoniatge autentic.
   • '
3. Far aviar quicòm que se concluga rapidament.
   • '
   1. Acabar los afars.
      • Expedir los afar en cors.

Parents

• expedicion
• expedient
• expeditiu
• expeditor / expedidor

Sinonims

• despachar
• enantir
• mandar

Traduccions

alemand: verfrachten (de), abfertigen (de) anglés: send (en), dispatch (en), consign (en), ship (en) basc: catalan: expedir (ca), enviar (ca)

espanhòl: expedir (es), despachar (es), enviar (es) francés: expédier (fr) italian: spedire (it), inviare (it), sbrigare (it) (los afars), rilasciare (it) (document) portugués: aviar (pt), despachar (pt), expedir (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « expedir »

Prononciacion

Oriental: /əkspəˈði/, /əkspəˈði/ Occidental: nord-occidental /ekspeˈði/, /ekspeˈði/, valencian /ekspeˈðiɾ/, /ekspeˈðiɾ/

Vèrb

espedir

1. expedir ^(oc) dins lo sens de mandar.
2. (drech, afars) expedir ^(oc)
3. balhar (un document, un certificat, ...).

Espanhòl

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

/ekspeˈðiɾ/, /ekspeˈðiɾ/

Vèrb

espedir

1. expedir ^(oc) dins lo sens de mandar.
2. (drech, afars) expedir ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin expedire.

Prononciacion

Portugal /ɐjʃpɨˈdiɾ/, /ɐjʃpɨˈdiɾ/

Brasil /eʃpeˈdʒi(ɾ)/, /eʃpeˈdʒi(ɾ)/

Vèrb

espedir

1. expedir ^(oc)
2. proferir

s'espedir

1. S'afanar