interprèta

Occitan

Etimologia

Del latin interpres.

Prononciacion

/inteɾˈpɾɛto̞/, /inteɾˈpɾɛto̞/, provençau /ĩⁿteʀˈpʀɛto̞/, /ĩⁿteʀˈpʀɛto̞/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
interprèta	interprètas
[inteɾˈpɾɛto̞]	[inteɾˈpɾɛto̞s]

interprèta femenin, (equivalent masculin: interprèt / interprète)

1. Aquela que tradutz los mots, las frasas d’una lenga pels mots, per las frasas d’una autra lenga.
2. (particular) Aquela que revira a una persona, subretot oralament o per la lenga gestuala, dins la lenga que parla, çò que foguèt dich o escrich per una autra dins una lenga diferenta.
3. (per extension) Aquela que fa conéisser, qu'explica lo sens d’un autor, d’un discors.
4. Aquela que la carga es de declarar, de far conéisser las intencions, la volontats de qualqu'un mai.
5. Una musiciana jogant l’òbra d’un compositor.
6. Pels arts dramatics, se dich de l’actritz que jòga un ròtle.

Parents

• interpretacion
• interpretable
• interpretador
• interpretar
• interpretatiu

Sinonims

Aquela que fa l'intermediari per revirar

• trochaman
• intermediària
• pòrtaparaula
• comentatritz
• exegèta

Traduccions

alemand: Interpretin (de), Dolmetscherin (de) anglés: interpreter (en) basc: catalan: intèrpreta (ca)

espanhòl: intérpreta (es) francés: interprète (fr) italian: interpreta (it) portugués: intérpreta (pt)

Forma de vèrb

interprèta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de interpretar.
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de interpretar.