interprète

Un article de Wikiccionari.

Occitan

Etimologia

Del latin interpres.

Prononciacion

/inteɾˈpɾɛte/, provençau /ĩⁿteʀˈpʀɛte/

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
interprète interprètes
[inteɾˈpɾɛte] [inteɾˈpɾɛtes]

interprète masculin, (equivalent femenin: interprèta)

  1. Aquel que tradutz los mots, las frasas d’una lenga pels mots, per las frasas d’una autra lenga.
  2. (particular) Aquel que revira a una persona, subretot oralament o per la lenga gestuala, dins la lenga que parla, çò que foguèt dich o escrich per una autra dins una lenga diferenta.
  3. (per extension) Aquel que fa conéisser, qu'explica lo sens d’un autor, d’un discors.
  4. Aquel que la carga es de declarar, de far conéisser las intencions, la volontats de qualqu'un mai.
  5. Un musician jogant l’òbra d’un compositor.
  6. Pel art dramatics, se dich de l’actor que jòga un ròtle.

Variantas dialectalas

Parents

Sinonims

Aquel que fa l'intermediari per revirar

Traduccions


Forma de vèrb

interprète

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de interpretar
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de interpretar

Francés

Etimologia

Del latin interpres.

Prononciacion

França (Somain) : escotar « interprète »

Prononciacion

/ɛ̃tɛʁpʁɛt/

Nom comun

interprète masculin o femenin, (plural: interprètes)

  1. interprète (oc)

Forma de vèrb

interprète

  1. Primièra persona del singular del present de l'indicatiu de interpréter
  2. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de interpréter
  3. Primièra persona del singular del present del subjonctiu de interpréter
  4. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de interpréter
  5. Segonda persona del singular de l'imperatiu de interpréter