interprète
Occitan
Etimologia
- Del latin interpres.
Prononciacion
/inteɾˈpɾɛte/, provençau /ĩⁿteʀˈpʀɛte/
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| interprète | interprètes |
| [inteɾˈpɾɛte] | [inteɾˈpɾɛtes] |
interprète masculin, (equivalent femenin: interprèta)
- Aquel que tradutz los mots, las frasas d’una lenga pels mots, per las frasas d’una autra lenga.
- (particular) Aquel que revira a una persona, subretot oralament o per la lenga gestuala, dins la lenga que parla, çò que foguèt dich o escrich per una autra dins una lenga diferenta.
- (per extension) Aquel que fa conéisser, qu'explica lo sens d’un autor, d’un discors.
- Aquel que la carga es de declarar, de far conéisser las intencions, la volontats de qualqu'un mai.
- Un musician jogant l’òbra d’un compositor.
- Pel art dramatics, se dich de l’actor que jòga un ròtle.
Variantas dialectalas
Parents
Sinonims
Aquel que fa l'intermediari per revirar
Traduccions
|
Forma de vèrb
interprète
- Primièra persona del singular del present del subjonctiu de interpretar
- Tresena persona del singular del present del subjonctiu de interpretar
Francés
Etimologia
- Del latin interpres.
Prononciacion
França (Somain) : escotar « interprète »
Prononciacion
/ɛ̃tɛʁpʁɛt/
Nom comun
interprète masculin o femenin, (plural: interprètes)
Forma de vèrb
interprète
- Primièra persona del singular del present de l'indicatiu de interpréter
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de interpréter
- Primièra persona del singular del present del subjonctiu de interpréter
- Tresena persona del singular del present del subjonctiu de interpréter
- Segonda persona del singular de l'imperatiu de interpréter