subjonctiu
Aparença
Occitan
Etimologia
- Del latin subjunctivus « ligat jos, subordinat ».
Prononciacion
- lengadocian /sydd͡ʒontˈtiw/
- gascon /sybʒonkˈtiw/
- provençau /sybd͡ʒõⁿkˈtiw/
Sillabas
sub|jonc|tiu
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | subjonctiu | subjonctius |
[sydd͡ʒontˈtiw] | [sydd͡ʒontˈtiw] | |
Femenin | subjonctiva | subjonctivas |
[sydd͡ʒontˈtiβo̞] | [sydd͡ʒontˈtiβo̞s] |
subjonctiu
- (Conjugason) Qualifica lo mòde qu'exprimís la dependéncia, la tension psicologica (volontat, sentiment) o la subjectivitat (dobte, incertitud).
Variantas dialectalas
Traduccions
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
subjonctiu | subjonctius |
[sydd͡ʒontˈtiw] | [sydd͡ʒontˈtiw] |
subjonctiu
- (Conjugason) Mòde qu'exprimís la dependéncia, la tension psicologica (volontat, sentiment) o la subjectivitat (dobte, incertitud). S'utiliza dins una subordinada après los vèrbs qu’exprimisson un desir, una pregària, un vòt; après una principala de forma negativa o interrogativa; après de conjonccions qu’exprimisson un objectiu, una concession, una restriccion, una ipotèsi, la posterioritat temporala; dins la concordança dels temps per exprimir çò irreal.
Variantas dialectalas