excusa

Occitan

Etimologia

De excusar

Prononciacion

/esˈkyzo̞/, /esˈkyzo̞/ França (Bearn) : escotar « excusa »

Sillabas

ex|cu|sa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
excusa	excusas
[esˈkyzo̞]	[esˈkyzo̞s]

excusa femenin

1. Rason qu'òm allèga per explicar o amenir una manca.
   • Sa jovença li vendra coma excusa.
2. Dispensa d’una obligacion.
3. Tèrme de civilitat utilizat per engatjar a l’indulgéncia per un pecadilh.
   • Far d'excusas a qualqu’un.
4. (jòc de cartas) Carta du jòc de taròt, una de las tres cartas espacialas dels atots.

Variantas dialectalas

• excús (gascon)

Sinonims

• desencusa
• desculpa / desenculpa
• escampa (1)
• engambi (1) (provençau)

Relacionats

figuras dels jòcs de cartas

Jòc francés Taròt
lengadocian	Rei	Reina Dama	Cavalièr	Vailet	Excusa	Joquèr
gascon	Rei	Reina Dama	Cavalièr Cavalèr	Vailet	Excusa	Joquèr
provençau	Rèi	Rèina Dama	Cavalier	Vailet Varlet	Excusa	Joquèr Jòker

Forma de vèrb

excusa

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de excusar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de excusar

Catalan

Etimologia

De excusar

Prononciacion

Espanha (Valéncia) : escotar « excusa »

Prononciacion

oriental /əksˈkuzə/, /əksˈkuzə/, occidental /eksˈkuza/, /eksˈkuza/

Sillabas

ex|cu|sa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
excusa	excuses

excusa femenin excusa ^(oc)

Forma de vèrb

excusa

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de excusar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de excusar

Espanhòl

Etimologia

De excusar

Prononciacion

/eksˈkusa/, /eksˈkusa/

Sillabas

ex|cu|sa

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
excusa	excusas

excusa femenin excusa ^(oc)

Forma de vèrb

excusa

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de excusar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de excusar