notar

Occitan

Etimologia

Del latin indicar.

Prononciacion

[nuˈta], /nuˈta/ França (Bearn) : escotar « notar »

Sillabas

no|tar

Vèrb

notar

1. Marcar d’un trach dins un libre, dins un escrich.
   • Ai notat dos passatges dins lo libre.
2. Marcar sus un quasernet, sus un registre, etc., quicòn que se vòl se remembre.
   • Ai notat aquelas paraulas tanlèu que las ausiguèri.
3. Avertir qualqu’un de plan remarcar quicòm e de se'n remembre.
4. (educacion) Evaluar per un chifra la valor d’un trabalh fach per un escolan.
   • Lo professor lo notèt ben.
5. (par extension) Jutjar, evaluar.
   • Un foncionari ben o mal notat.
6. (musica) Escriure la musica amb los caractèrs destinats per çò far.
7. (matematicas) Donar un nom a un objècte matematic que se facilite sa reconeissença pendent una demostracion.
   • Se nòta ℕ l’ensemble dels entièrs naturals.

Parents

anotacion anotar connotacion connotar denotar denotacion notable notablament

notari notarial / notariau notacion nòta notícia notòri notòriament notula

Reviradas

alemand: anmerken (de), aufschreiben (de), aufzeichnen (de), notieren (de) anglés: make a note (en), note (en), write down (en) basc: ohar (eu) catalan: anotar (ca), apuntar (ca), notar (ca)

espanhòl: notar (es), apuntar (es), anotar (es) francés: noter (fr) italian: notare (it) portugués: notar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin indicar.

Prononciacion

Oriental: central [nuˈta], /nuˈta/, balear [noˈta], /noˈta/, [nuˈta], /nuˈta/

Occidental: nord-occidental [noˈta], /noˈta/, valencian [noˈtaɾ], /noˈtaɾ/

Sillabas

re|pa|rar

Vèrb

notar

1. Prene coneissença d'un fach novèl.
2. Atirar l'atencióon dels autres sus quicòm, senhalar.
3. Percebre una sensacion.

Espanhòl

Etimologia

Del latin indicar.

Prononciacion

escotar « notar »

Prononciacion

[noˈt̪aɾ], /noˈt̪aɾ/

Sillabas

no|tar

Vèrb

notar

1. notar ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin indicar.

Prononciacion

Portugal [nuˈtaɾ], /nuˈtaɾ/; Brasil [noˈta(ɾ)], /noˈta(ɾ)/

Sillabas

no|tar

Vèrb

notar

1. notar ^(oc)