purgar

Occitan

Etimologia

Del latin purgare « netejar, purificar ».

Prononciacion

/pyɾ'ɣa/, /pyɾ'ɣa/ França (Bearn) : escotar « purgar »

Sillabas

pur|gar

Vèrb

purgar

1. Purificar, netejar.
2. (medecina) Levar, far sortir çò qu’i a dins lo còrs d’impur, de superflú, de malfasent, amb de remèdis pres mai sovent per la boca.
3. Desbarrassar de çò qu'altèra, de çò qu'es marrit.
4. Escartar los elements indesirables d'un luòc.
   • Purgar la mar dels piratas.
5. (figurat) Se desfar de çò que pesa sus l'arma; se confessar.
6. (figurat) Apurar
   • Purgar son ben dels deutes.
7. (drech) Far desaparéisser, esfaçar.
   • Se purgar d’una accusacion, se purgar d’un crime,
   • Purgar sa pèna. complir la pèna que se foguèt condamnat.

Parents

• purga
• purgatiu
• purgatòri

Traduccions

alemand: spülen (de) anglés: purge (en) catalan: purgar (ca) espanhòl: purgar (es)

francés: purger (fr) italian: spurgare (it) basc: garbiketa (eu) portugués: purgar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin purgare « netejar, purificar ».

Prononciacion

Oriental: central [purˈɡa], balear [puɾˈʝa], [purˈɣa]

Occidental: nord-occidental [purˈɣa], valencià [puɾˈɣaɾ]

Sillabas

pur|gar

Vèrb

purgar

1. purgar

Espanhòl

Etimologia

Del latin purgare « netejar, purificar ».

Prononciacion

escotar « purgar »

Prononciacion

/puɾˈɰaɾ/, /puɾˈɰaɾ/

Sillabas

pur|gar

Vèrb

purgar

1. purgar

Portugués

Etimologia

Del latin purgare « netejar, purificar ».

Prononciacion

/puɹˈɡa(ɹ)/, /puɹˈɡa(ɹ)/

Sillabas

pur|gar

Vèrb

purgar

1. purgar