sideracion

Occitan

Etimologia

Del latin sideratio « posicion dels astres, malautiá atribuida de la dicha posicion »

Prononciacion

lengadocian, gascon /siðeɾaˈsju/, /siðeɾaˈsju/

provençau /sideʀaˈsjũⁿ/, /sideʀaˈsjũⁿ/

Sillabas

si|de|ra|cion

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
sideracion	sideracions
[siðeɾaˈsju]	[siðeɾaˈsjus]

sideracion femenin

1. (Antiquitat) Ensemble de las malautiás dels arbres producha per la mala influéncia dels astres ; accion nefasta dels meteòrs sus la vegetacion.
2. (astrologia) Influéncia subta atribuida a un astre, sus la vida o la santat d’una persona.
3. (medecina) Estat d’avaliment subte, produch per de malautiás, que pareissián tocar los organs amb la promptitud del liuç o del fólzer
4. (medecina) Disfoncionament contractil transitòri d'un muscle.
5. (figurar) Prigonda estupor sentida après una violéncia subida, coma un viòl ; paralisia e dissociacion mentala e emocionala qu'empacha quina que siá compreneson, reflexion e accion, e causa d'un treble d'estrès pòst traumatic.
6. (agricultura) Practica culturala qu'introdutz las leguminosas (lusèrna, treule, esparcet, etc) coma femason d'una tèrra.

Parents

• siderar
• sideral / siderau