suspendre

Occitan

Etimologia

Del latin suspendere.

Prononciacion

lengadocian, gascon [sysˈpendɾe], /sysˈpendɾe/; provençau [syspẽⁿ'dʀe], /syspẽⁿ'dʀe/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « suspendre » ]

Sillabas

sus|pen|dre

Vèrb

suspendre

1. Penjar un objècte en l’aire, lo manténer que pòrte sus pas res.
2. (figurat) Ajornar, diferir, arrestar per un temps.
   • Suspendre l’execucion d’un arrèst.
   • Suspendre las ostilitats.
   • La sesilha es suspendusa.
3. Interrompre, s’arrestar per un temps.
   • Las òbras demoran suspendudas dempuèi longtemps.
4. (particular, drech) Esperar, per portar son jutjament, que se'n sápia mai.
   • Suspendre son jurjament sus quicòm.
5. (particular, politica) Interrompre l’exercici de drechs politics o civils per un temps.
   • Suspendre la constitucion.
   • Suspendre l’execucion de las leis.
6. (particular, figurat) Interrompre las foncions d’un eclesiastic, d’un magistrat, d’un oficièr, d’un agent quinnque siá, sens li levar son caractèr.

Parents

• pendre
• suspens
• suspension
• suspensiu

Traduccions

alemand: aufhängen (de) (1), suspendieren (de) (2) anglés: suspend (en) basc: catalan: suspendre (ca)

espanhòl: suspender (es), colgar (es) francés: suspendre (fr) italian: sospendere (it) portugués: suspensão (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin suspendere.

Prononciacion

Oriental: central [susˈpɛndɾə], /susˈpɛndɾə/, balear [susˈpəndɾə], /susˈpəndɾə/, [susˈpɛndɾə], /susˈpɛndɾə/ Occidental: [susˈpendɾe], /susˈpendɾe/

Sillabas

sus|pen|dre

Vèrb

suspendre

1. suspendre ^(oc)